Οι εικόνες αυτές, σαν καθρέφτης, αντανακλούν το τι σημαίνει για μένα «φωτογραφία». Είναι το αποτέλεσμα της θέλησης να μεταμορφωθεί μια στιγμή της πραγματικής ζωής, για «να δω πως είναι τα πράγματα όταν φωτογραφηθούν», όπως έλεγε ο Winogrand. Μέσα από αυτές αποκαλύπτεται η ισορροπία και η τάξη ενός κόσμου: του δικού μου φωτογραφημένου κόσμου. Αποτελούν μια συλλογή από κομμάτια χώρου και χρόνου που φτιάχνουν μια νέα "πραγματικότητα". Το ταξίδι αυτό, σαν το ταξίδι του Οδυσσέα, είναι μια περιπέτεια και ταυτόχρονα ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Μόνο που η Ιθάκη δεν υπάρχει, δεν υπάρχει τελικός προορισμός, αλλά μόνο η χαρά του ταξιδιού...